عشق اگه نوبتیه نوبت منه...

باز یک غزل حکایت کسی که عاشق است
باز ما و کشف خلوت کسی که عاشق است
در سکوت چشم دوختن به جاده های دور
باز انتظار عادت کسی که عاشق است
دستهای التماس ما گشوده پس کجاست؟
دستهای با محبّت کسی که عاشق است
باز هم سخن بگو سخن بگو شنیدنی ست
از زبان تو حکایت کسی که عاشق است
من اگر بخواهمت نخواهمت تو خوب باش
مثل حسن بی نهایت کسی که عاشق است
بغض های شب همیشه سهم نا امید هاست
خنده های صبح قسمت کسی که عاشق است
شاخه ها خدا کند به دست باد نشکند
عشق یعنی استقامت کسی که عاشق است
منتظر نایستید٬نوبت شما که نیست
نوبت من است٬نوبت کسی که عاشق است

ای دل غافل...

هنوز دارم به پشت سرم نگاه میکنم

نه تو هستی
نه حتی سایه ام
ولی من هستم
بایه لبخند ساده بی ریا
از به یاد آوری قشنگی های
با تو بودن
هنوز به راه رفته ات نگاه میکنم
خدایا این صبر را چگونه به من دادی
فکر میکردم روزی که برود من می میرم
ولی من اینجام
نفس می کشم
راه می روم
زنده ام
و قلبم هنوز عاشقانه میتپد
برای او که دیگر نیست
این حس عارفانه از کجا آمد
که مرا در حریری از آرامشی طلایی گرفت
هنوز نگاههای تو خاطرم را قلقلک می دهد
و شکوه مهربانی هایت ذهنم را آذین می بندد
نمی دانم چرا
ولی حس میکنم امروز بیشتر از هر وقت دیگری
از تو دورم و بی نهایت به تو نزدیکم
امروز دیگر تو در منی
نه
تو خود خود منی
نمیدانم چرا
ولی من تازه امروز تو را یافتم...............

عاشقونه...

دلم برات تنگ شده..... اما من... من میتونم این دوری رو تحمل كنم... به فاصله‌ها فكر نمیكنم...... میدونی چرا؟؟ آخه... جای نگاهت رو نگاهم مونده..... 

هنوز عطر دستات رو از دستام میتونم استشمام كنم.... رد احساست روی دلم جا مونده... میتونم تپشهای قلبت رو بشمارم........... چشمای بیقرارت 

هنوزم دارن باهام حرف میزنن....... حالا چطور بگم تنهام؟؟ چطور بگم تو نیستی؟؟ چطور بگم با من نیستی؟؟ آره!! خودت میدونی.... میدونی كه همیشه با 

منی.... میدونی كه تو، توی لحظه لحظه‌های من جاری هستی.... آخه... تو، توی قلب منی... آره! تو قلب من.... برای همینه كه همیشه با منی... برای 

همینه كه حتی یه لحظه هم ازم دور نیستی... برای همینه كه میتونم دوریت رو تحمل كنم... آخه هر وقت دلم برات تنگ میشه... هر وقت حس میكنم دیگه 

طاقت ندارم.... دیگه نمیتونم تحمل كنم... دستامو میذارم رو صورتم و یه نفس عمیق میكشم.... دستامو كه بو میكنم مست میشم... مست از عطرت. 

صدای مهربونت رو میشنوم... و آخر همه اینها... به یه چیز میرسم..... به عشق و به تو..... آره... به تو.... ونوقت دلتنگیم بر طرف میشه... اونوقت تو رو 

نزدیكتر از همیشه حس میكنم.... اونوقت دیگه تنها نیستم..

حالا من این تنهایی رو خیلی خیلی دوسش دارم.. به این تنهایی دل بستم... حالا میدونم كه این تنهایی خالی نیست... پر از یاد عشقه.. پر از اشكهای گرم 

من که تسبیح نبودم ، تو چرا چرخاندی؟

من که تسبیح نبودم ، تو مرا چرخاندی

مشت بر مهره تنهایی من پیچاندی

ذکرها گفتی و بر گفته خود خندیدی

از همین نغمه تاریک مرا ترساندی

برلبت نام خدا بود، خدا شاهد ماست

...بر لبت نام خدا بود و مرا رقصاندی

قلب صد پاره من مهره صد دانه نبود

تو ولی گشتی و این گمشده را لرزاندی

جمع کن رشته ایمان دلم پاره شدست

من که تسبیح نبودم ، تو چرا چرخاندی؟

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: